Zasadne jest podejmowanie strategicznych wysiłków w celu zwiększanie retencjonowania wody w ekosystemach lądowych, szczególnie agrocenozach, przez restytucje lesistości, zadrzewień śródpolnych i ekotonowych stref buforowych w obszarach rolnych. Tak modelowane przez człowieka formy terenu mogą zwiększać gromadzenie wody w całych dorzeczach. Wysiłki podejmowane w celu zwiększania retencjonowania wody w dolinach rzecznych przyczyniają się do przywracania integralności procesów przyrodniczych w dolinach rzek, poprawiają jakość wody i zwiększają wcześniej wspomnianą bioróżnorodność. Mają również wymiar gospodarczy, bo zapewniają zasoby wody dla przemysłu i żeglugi śródlądowej, ponadto pozwalają zgromadzoną wodę wykorzystywać dla produkcji zielonej energii w hydroelektrowniach.
Człowiek również jest częścią przyrody i również podlega podobnym tendencjom kojarząc obszary zróżnicowane krajobrazowo, zwłaszcza ekotony wodno-lądowe jako najatrakcyjniejsze. Na początku XXI wieku Światowa Organizacja Turystki prowadziła szerokie analizy tzw. produktów ekoturystycznych. Okazywało się, że również dla gospodarki turystycznej i lepszego sprzedawania się ofert turystycznych najcenniejszymi kierunkami podróży, najlepszymi miejscami wybieranymi na nocleg były właśnie środowiska ekotonowe związane z wodą i zróżnicowanym krajobrazowo terenem. Potencjalni turyści, klienci biur podróży 2-krotnie częściej wybierali takie kierunki podroży od standardowych hoteli lub kwater położonych w monotonnym środowisku.
