Poza zjawiskiem zmiany klimatu, innym wyzwaniem dla obszarów miejskich jest negatywna demografia objawiająca się starzeniem społeczeństw. Zgodnie z „Prognozą ludności na lata 2014-2050” GUS, czeka nas dalszy, stopniowy ubytek liczby ludności oraz znaczące zmiany struktury według wieku. Prognozuje się, że do końca 2050 roku liczba ludności Polski skurczy się do 33 mln 951 tyś. Szczególnie wyludniać się będą miasta. Zgodnie z prognozą GUS, po 2020 roku ubytki ludności zamieszkałej na obszarach miejskich wzrosną, osiągając poziom ponad 100 tys. rocznie, a po 2035 r. – średnio około 140 tys. W konsekwencji populacja obszarów miejskich w 2050 r. będzie stanowiła jedynie 80% populacji z 2013 r.
Zdolność takiego projektowania systemów kanalizacyjnych, by sprzyjały one retencji będzie oszczędzać wodę choćby dla celów komunalnych służących np. podlewaniu trawników, drzew a także likwidacji kolejnego negatywnego zjawiska – wysp ciepła w miastach. Powstają one w obszarach pokrytych betonem, asfaltem szkłem. Są schludne estetyczne, łatwe w utrzymaniu i sprzątaniu. Niestety są też szczególnie uciążliwe dla osób starszych. Dlatego każda forma tworzenia obszarów zieleni a w nich retencjonowania wody jest logiczną potrzeba radzenia sobie z problemem, który będzie narastał.
W miejsce pozbywania się wody opadowej trzeba ją gromadzić w procesie mikroretencji w miastach. W miejsce pobierania drogiej, uzdatnionej wody pitnej z wodociągu do podlewania trawników i drzew, należy korzystać z wody mądrze retencjonowanej. To czysta oszczędność i działanie w pełni ekologiczne w nurcie idei, by „nie przelewać” (pozbywać się) cennej wody dzisiaj, gdyż już jutro będzie nam bardzo potrzebna.
Retencja zgodnie z logiką Smart Blue-Green City daje pewne szanse, którą twórcy programu „Hydrostrateg” przedstawiają w postaci wzrostu ilości retencjonowanej wody w miastach i zarazem zmniejszaniem strat spowodowanych przez ekstrema niszczące nadmiar i brak wody. Ma się to odbyć dzięki zdolnościom monitorowania procesów projektowych i zarządczych które będą możliwe dzieki cyt.:
· Nowym technologiom zdalnych odczytów wodomierzy, co będzie pozwalać na realne bilansowanie rozbiorów wody w strefach oraz wprowadzenie zmiennych w czasie taryf.
· Nowym technikom monitoringu ciśnień na sieciach wodociągowych pozwalającym na sterowanie układami pompowymi i redukcję zapotrzebowania na energię elektryczną.
· Nowym technikom pomiaru i predykcji opadów dla miejskich pól opadowych pozwalającym na sterowanie odpływem wód opadowych z systemów odwodnienia.
· Nowym rozwiązaniom produktowym pozwalającym na retencję wody, rozsączanie wód opadowych i wykorzystanie wód opadowych in situ na obszarach miejskich.
· Nowym rozwiązaniom produktowym pozwalającym na lepsze podczyszczanie wód opadowych i roztopowych w systemach kanalizacji deszczowych.
· Nowym rozwiązaniom produktowym pozwalającym na obniżenie ładunku zanieczyszczeń zrzucanych przez przelewy burzowe na kanalizacjach ogólnospławnych.
